သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား လြယ္ကူစြာ ေလ့လာႏိုင္ရန္
ဤအ၀ိုင္းေလးမ်ား အတြင္းမွာ တရားစာမ်ား တရားပံုမ်ားကို သြပ္သြင္းထားပါတယ္
သင္တို႔ စိတ္တိုင္းၾက ကူးယူျဖတ္ေတာက္ လြတ္လပ္စြာ အသံုးျပဳႏိုင္ပါတယ္။
Friday, December 2, 2011
ရတုန္းယူထားရပါသည္...
ဒီေလွခါးေလး တက္ႏိုင္တုန္း ကုသိုလ္ေတြယူထား...
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆိုတာကလည္း လူႀကီးေတြပဲ အလာမ်ားတာ...
ခႏၶာကိုယ္က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခိုင္းထားၿပီဆိုေတာ့ ဒဏ္ေတြကေပၚၿပီေပါ့...
ေက်ာင္းလာၿပီး ဆြမ္းကပ္ေနတဲ့ ဒီမိသားစုေတြ ေက်ာင္းေပၚေရာက္ရင္
ႏႈတ္ဆက္စကားကေတာ့ ေလွခါးေလးတက္ႏိုင္တုန္း လာထားရတယ္ဘုရား...
ေက်ာင္းေပၚေရာက္ေတာ့ ဆြမ္းကပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကၿပီး ဆြမ္းကပ္ၾကပါတယ္...
ေျပာမိတာေလးေတြကေတာ့ ေက်းဇူးတရားနဲ႔ ပါတ္သက္တာေလးေတြ...
တပည့္ေတာ္တို႔ လာႏိုင္တုန္းေလး လာၿပီး ကုသိုလ္ယူေနရတာဘုရား...
ဟုတ္တာေပါ့ ဒကာမႀကီး...အခ်ိန္ရွိခိုက္လံု႔လစိုက္ၿပီး ယူထားၾကေပါ့...
ဒကာမႀကီးတို႔ ဒီလို ဒါနကုသိုလ္ယူႏိုင္ဖို႔ ဘုန္းႀကီးဒီမွာ မရွိရင္ ရပါ့မလား...
မျဖစ္ပါဘူးဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔မွာက အေဝးႀကီးလည္း မသြားႏိုင္ဘူး...
အရွင္ဘုရား ဆန္ဖရန္ကိုေျပာင္းလာေတာ့ တပည့္ေတာ္တို႔ ဝမ္းသာေနၾကတာ...
ဟိုအေဝးမွာတုန္းက လာမွမလာႏိုင္တာ ဒီလိုဆြမ္းလွဴတဲ့ကုသိုလ္ မရဘူးေပါ့...
ခုေတာ့ ဒါနကုသိုလ္ကို နီးနီးေလးမွာ ယူလို႔ရသြားၿပီ အရွင္ဘုရားေက်းဇူးပါပဲ...
ဒါနကုသိုလ္ဆိုတာ လွဴလိုစိတ္ရယ္ လွဴဖြယ္ပစၥည္းရယ္ အလွဴခံရယ္ ရွိမွကိုး...
ေက်းဇူးတရားေတြ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး သိၾကျမင္ၾကရင္ ေကာင္းပါတယ္...
သူတစ္ဦးေက်းဇူးေတြ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရင္ ျမင္ၾကရမယ္...
ဘုန္းႀကီးတို႔ဆို ရဟန္းဝတ္ကထဲက စီးပြားရွာတဲ့အလုပ္ လုပ္မစားရေတာ့ဘူး...
ဒါ ေထရဝါဒဘုန္းႀကီးတိုင္းပါ...
ဒကာဒကာမမ်ား ေထာက္ပံ့တဲ့ ပစၥည္းေလးပါးနဲ႔တင္ အသက္ရွင္ေနရတာ...
အသက္သခင္ေက်းဇူးရွင္ေတြလို႔ ေျပာရင္ေတာင္ ရပါတယ္...
ေက်းဇူးတရားေတြ ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္ၾကရင္ ေလာကႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းပါတယ္...
တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးဟာ ေက်းဇူးေတြ မကင္းၾကဘူးေပါ့...
ဒကာဒကာမတို႔ဘက္က လွဴဒါန္းမႈဒါနနဲ႔ ေက်းဇူးၿပဳသလို
ဘုန္းႀကီးတို႔ဘက္ကလည္း ဒကာဒကာမတို႔ကို ဒါနေတြျပဳႏိုင္ေအာင္
သီလ ဘာဝနာေတြပြားႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရင္းနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ၾကရတာပါပဲ...
ရဟန္းေတြ သိကၡာသံုးပါး က်င့္ေနျခင္းသည္လည္း ေက်းဇူးဆပ္ေနတာပါပဲ...
ေျပာရင္းကေန ပါလာေနၾက ဒကာေလး(သူ႔သားမက္) မပါလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့
သူ႔အေမ လူအိုရံုကေန အေရးေပၚ ေဆးရံုတင္ရတဲ့အေၾကာင္းေျပာလာတယ္...
အေျခအေနကေတာ့ သိပ္မေကာင္းဘူးေပါ့...
မိခင္ႀကီးက ဆရာဝန္ေတြနဲ႔ နီးနီးေနရမွ အဆင္ေျပမွာမို႔ လူအိုရံုပို႔ထားရေပမဲ့...
သိထားသေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ေန႔တစ္ေခါက္အလုပ္ကအျပန္
မိခင္ျဖစ္သူထံ အၿမဲသြားၿပီ ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ေပးတတ္တယ္...
မိခင္ျဖစ္သူကလည္း သူ႔သားကိုယ္တိုင္ သြားတိုက္ေပးမွေကာင္းတယ္တဲ့...
ဒီေတာ့ သားကလည္း ေန႔တိုင္း သြားတိုက္ေပးေလ့ရွိတယ္...
ဒီျမင္ကြင္းမ်ဳိးၾကည့္လိုက္ရရင္ေတာ့ အေတာ္ပီတိျဖစ္စရာ ေနမွာပါပဲ...
စဥ္းစားရင္းနဲ႔ေတာင္ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးမိပါတယ္...
သားအမိႏွစ္ဦးရဲ႔ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ျမင္ကြင္းေလးေပါ့...
ဒီမွာကေတာ့ ေန႔စဥ္သြားေရာက္ ျပဳစုဖို႔ဆိုတာ အေတာ္မလြယ္တာပါပဲ...
သားတာဝန္ေက်ပါတယ္...
တနည္းအားျဖင့္ မိဘေက်းဇူး ဆပ္ေနတာပါပဲ...
မိဘေက်းဇူးဆပ္ၾကဖို႔ အၿမဲလည္း ဆံုးမေပးပါတယ္...
မိဘေတြ အိုၿပီး နာတာရွည္ေနၾကျခင္းဟာ
သားသမီးေတြ ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔ရာအတြက္ အခြင့္အေရးတစ္ခုပါပဲ...
ယူတတ္တဲ့သားသမီးေတြရၾကမယ္...
ယူတတ္ပါေစ...
သားသမီးတိုင္း ဘယ္လိုမိဘမ်ဳိးကိုမဆို ျပဳစုေစာင္ေရွာက္ႏိုင္ၾကပါေစ...
ဦးေလာကနာထ
၁၂.၂.၂ဝ၁၁
Wednesday, November 30, 2011
သူ႔ကို သတိရေသးလား...
သံေယာဇဥ္...
ရတာေပါ့ဘုရား ေမ့မရပါဘူးတဲ့...
တစ္ခ်ိန္က သူတို႔ေတြ လူငယ္ဘာဝ အခ်စ္ဆံုးအတြဲေလး တစ္တြဲေပါ့...
ခုေတာ့လည္း အယူအေတြးေလးေတြ မတိုက္ဆိုင္ေတာ့ လမ္းခြဲၾကျပန္တယ္...
သတိရတဲ့အခါမွာ မပူေလာင္ဘူးလားဒကာေလးရဲ႕...
ပူေလာင္တာေပါ့ဘုရား ဒါေပမဲ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလည္း...ေမ့လို႔မွမရတာ...
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ကုန္ေအာင္ နည္းေအာင္ လုပ္ရတယ္ ဒကာေလးရဲ႕...
တပည့္ေတာ္က အိမ္ေထာင္ျပဳဦးမွာဘုရား မျဖစ္ေသးဘူး...တဲ့
စိတ္ထဲေတြးမိလိုက္တာက သူဟာ အပူခံခ်င္ေသးတဲ့ အပူႀကိဳက္ပဲလို႔...
အရိယာျဖစ္တဲ့ ေသာတာပန္ေတာင္ အိမ္ေထာင္ျပဳပါေသးတယ္ ဒကာေလးရဲ႕...
ယူလို႔ ရပါေသးတယ္... သံေယာဇဥ္ပါးေတာ့ အပူနည္းတာေပါ့...
အိမ္ေထာင္မျပဳၾကေတာ့ဘူးဆိုတာက အနာဂါမ္ျဖစ္မွေလ...
ကိေလသာကုန္ျခင္းဆိုတာက ရဟႏၱာျဖစ္မွပါ...
ဒီေတာ့ အပူနည္းဖို႔ သံေယာဇဥ္နည္းေအာင္ေတာ့ လုပ္သင့္တယ္...
ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အပူဆင္းရဲအေပၚမွာ ခံစားမႈဆင္းရဲဒုကၡ နည္းတာေပါ့...
သံေယာဇဥ္နည္းရင္ အပူနည္းမယ္...
သံေယာဇဥ္ပါးရင္ အပူပါးမယ္...
သံေယာဇဥ္ျပတ္ရင္ အပူျပတ္မယ္...ဒကာေလး...
ဒကာေလး သပိတ္ေဆးတဲ့အခါ ဆီေတြမ်ားေနရင္ ေရပူပူနဲ႔ေဆးရတယ္ေလ...
ေရပူပူက လက္ကိုပါပူလိမ့္မယ္ ဒီေတာ့ လက္မပူေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...
လက္အိပ္စြပ္ရပါတယ္ဘုရား...
ဟုတ္တာေပါ့ ဒကာေလး...
လက္အိပ္ပါးပါး စြပ္ေတာ့ အပူနည္းနည္း သက္သာတယ္...
လက္အိပ္ထူထူစြပ္ေတာ့ အပူမ်ားမ်ား သက္သာတာေပါ့...
ထို႔အတူပဲ ဒကာေလးရဲ႔...
သံေယာဇဥ္ပါးေတာ့ အပူနည္းနည္းသက္သာမယ္...
သံေယာဇဥ္ပိုၿပီးနည္းသြားရင္ ပိုၿပီး အပူသက္သာပါတယ္...
သံေယာဇဥ္ကုန္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ အပူၿငိမ္းေပါ့...
ဒကာေလးက နည္းနည္းပူခ်င္ေသးတာဆိုေတာ့ ကိေလသာကုန္တဲ့ထိ မသြားခ်င္ေနဦး...
ပါးေအာင္ေတာ့ လုပ္ပါ...
သံေယာဇဥ္ကုန္ေစတဲ့နည္းကို ဘုရားက ဒီလိုေျပာဖူးပါတယ္...
အာ႐ံုဝင္လာစရာ ဒြါရေျခာက္ပါးရွိတယ္...
မ်က္စိ နား ႏွာ လွ်ာ ကိုယ္ စိတ္လို႔ေခၚတာေပါ့...
မ်က္စိကို မၿမဲလို႔သိရမယ္တဲ့...
ထို႔အတူ နား ႏွာ လွ်ာ ကိုယ္ စိတ္ကို မၿမဲလို႔သိရမယ္...
မၿမဲလို႔ ျမင္သူ သိသူဟာ သံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြကင္းတယ္ နည္းတယ္...
ဒကာေလး ဒီေျခာက္မ်ဳိးဟာ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား စဥ္းစားၾကည့္ေလ...
ဘုန္းႀကီးတို႔က ၿမဲတယ္ထင္လို႔ သူ႔အေပၚ သံေယာဇဥ္တြယ္ေနတာပါ...
ဒီေတာ့ သံေယာဇဥ္နည္းေအာင္ မၿမဲဘူးလို႔ သိရမယ္တဲ့...
မသိတဲ့သူကေတာ့ အေႏွာင္အဖြဲ႕ခံရမယ္...
ဒြါရေျခာက္ပါးဟာ မၿမဲသလိုပါပဲ ခံစားမႈ သုခ ဒုကၡ ဥေပကၡာကို မၿမဲလို႔သိရပါတယ္...
ဒီလိုမၿမဲလို႔႐ႈသိရင္ သံေယာဇဥ္နည္းမယ္...ကုန္မယ္...
သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚတဲ့အပူေတြ နည္းပါးပါေစ...
ဦးေလာကနာထ
၁၁.၃ဝ.၂ဝ၁၁
၂ - သံေယာဇနပဟာနသုတ္၊ (၆) ၁ - အဝိဇၨာဝဂ္၊ သဠာယတနဝဂၢသံယုတ္။
Tuesday, November 22, 2011
အသုဘနဲ႔ မရဏာ နာနာပြားရမွာ...
ဒီေန႔သြားခဲ့ရတာကေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါ...
ဘာလို႔လဲဆို အသုဘမို႔...
အသုဘမွ ရိုးရိုးအသုဘမဟုတ္ မိမိကိုယ္ကိုမိမိ ေျဖရွင္းလိုက္ျပန္တာ...
သံသရာတစ္ေလ်ာက္က ပါလာတဲ့ကံ၏အက်ဳိးတရားေတြ မနည္းဘူးကိုး...
သူတို႔ အက်ဳိးေပးေတာ့မယ္ဆိုရင္ စိတ္ေတြက ကေျပာင္းကျပန္...
သီလမေပးခင္မွာပဲ...
ေသသူအတြက္ရည္စူးၿပီး ျပဳလုပ္တာမို႔ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပေပးခဲ့ပါတယ္...
ေသဆံုးသူကို အမွ်ေပးေဝမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မိမိမွာ ေပးစရာရွိဖို႔ လိုပါတယ္...
သူ႔ကို ဘာေတြေပးမလဲ...
ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာ ျဖစ္ေစလိုတဲ့အတြက္...
ေကာင္းမႈဆိုတာ ကိုယ္မွာရွိရမယ္ ေကာင္းမႈကို အရင္ျပဳရမယ္ေပါ့...
ဒါေၾကာင့္...
ဒါနကုသိုလ္ ဆြမ္းလွဴဒါန္းတယ္...
သီလကုသိုလ္ ငါးပါးသီလေစာင့္ထိန္းၾကမယ္...
ဘာဝနာကုသိုလ္ တရားေတာ္ေတြ နာၾကားရမယ္...
ေမတၱာတရားေတြ ပြားမ်ားရမယ္...
ၿပီးေတာ့မွ ဒီကုသိုလ္ေတြကို သူ႔ကိုမွ်ေဝေပးမယ္ေပါ့...
ေနာက္တစ္ခု သိထားဖို႔ကေတာ့ သီလရွိသူကို လွဴဒါန္းမွအက်ဳိးႀကီးမွာမို႔...
ဘုရားအမွဴးရွိတဲ့ အရိယာသံဃာကို အာရံုျပဳလို႔ လွဴဒါန္းၾကရမယ္...
ေသသူဟာ ဒကာဒကာမတို႔လို မလုပ္ႏိုင္ မကိုင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး...
ဒါ့ေၾကာင့္ ဒကာမတို႔က ကုသိုလ္လုပ္ အမွ်ေဝေပးေနရတယ္...
ဒီေတာ့ အခ်ိန္ရွိတုန္း လုပ္ႏိုင္တုန္း လုပ္သင့္တဲ့ကုသိုလ္ေတြ လုပ္ထားၾကရမယ္...
ေသေတာ့မွ မိသားစုက လုပ္ေပးရတာ ေသခ်ာတဲ့အလုပ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ...
ကိုယ္တိုင္ လုပ္ကိုင္ၿပီး ကုသိုလ္ေတြ ယူသြားၾကရမယ္...
အခ်ိန္ဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္တာ မဟုတ္ဘူး...
ဘုရားက မသိႏိုင္ျခင္းအေၾကာင္း ၅-မ်ဳိးရွိတယ္တဲ့...
ဘယ္ ၅-လံုးလို႔ မွတ္ထားေပါ့...
ဘယ္ ၅-လံုးဆိုတာက...
ဘယ္အရြယ္ ဘယ္ေရာဂါ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္သခ်ဳႋင္း ဘယ္ဘဝ...တဲ့
ဘယ္အရြယ္မွာ ေသမယ္ ဆိုတာလဲ မသိႏိုင္...
ဘယ္ေရာဂါနဲ႔ ေသမယ္ ဆိုတာလဲ မသိႏိုင္...
ဘယ္အခ်ိန္ခါ ေသမယ္ ဆိုတာလဲ မသိႏိုင္...
ဘယ္သခ်ဳႋင္းမွာ ျမႇဳပ္ႏွံမယ္ ဆိုတာလဲ မသိႏိုင္...
ဘယ္ဘဝကို ေရာက္မယ္ ဆိုတာလဲ မသိႏိုင္...
ေျပာစရာရွိတာေလးေတြ ေျပာဆိုၿပီးေနာက္...
အရွင္ပုဏၰအေၾကာင္း ဇာတ္ေတာ္ေလးတစ္ခုပါ ေျပာျပလိုက္ပါတယ္...
အဓိကေတာ့ အရွင္ေကာင္းဟာ သူသြားတဲ့အရပ္ေဒသမွာပဲ သူဟာေသမယ္...
သို႔ေသာ္ ေသမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ သူမသိဘူးေပါ့...
မသြားခင္ ျမတ္စြာဘုရားက ႏွလံုးသြင္းေကာင္းရန္ တရားေဟာလိုက္ေၾကာင္း...
ေဟာၾကားလိုက္တဲ့ တရားကို ႏွလံုးသြင္းရင္းနဲ႔ပဲ တရားထူးရၿပီးေနာက္
သြားရာ ေရာက္ရာအရပ္မွာ တပည့္ဒကာေတြကို တရားေဟာေပး
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူသြားလိုတဲ့ေနရာ အရပ္ေဒသမွာပဲ ေသဆံုးသြားပါတယ္...
ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေလးေျပာၿပီး အမွ်ေဝေပးခဲ့ပါေတာ့တယ္...
ဒီစာကိုဖတ္ရတဲ့ ဒကာဒကာမတို႔လည္း ေပါ့ေပါ့တန္တန္မေနၾကနဲ႔ေတာ့...
ေန႔စဥ္ ေနစဥ္ဆိုတာလိုေပါ့ ကုသိုလ္ရေအာင္ယူေနပါ...
အသုဘနဲ႔ မရဏာ...
ေမတၱာနဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္ဟာ အျမဲပြားရမွာ...
မေမ့လိုက္ပါနဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ရာ...
ဦးေလာကနာထ
၁၁.၂၂.၁၁
Monday, November 21, 2011
၁၁-လပိုင္း ေမြးေန႔ပြဲသို႔...
၁၁-လပိုင္း ေမြးေန႔ပြဲ...
အသက္ရွည္ေစခ်င္သလိုပဲ ဒီဘဝမွာပဲ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းပါေစ...
ေမြးေန႔ရွင္က ကံစမ္းရင္း မဲႏႈိက္ခိုင္းေတာ့လည္း ႏႈိက္ရတာေပါ့ေလ...
ဘုန္းၾကီး ေပါက္မဲနံပါတ္ကေတာ့ ၂၁-တဲ့...
လိုခ်င္တာက နံပါတ္-၁... မရဘူး ၂၁-တဲ့...
ဒီေတာ့လည္း ရတာပဲေပါ့...
နံပါတ္ ၂၁-က ဖမ္းစက္...
ဘယ္ေနရာ ဘယ္လိုဖမ္းရမယ္ မသိဘူးေလ...
ဘုန္းႀကီးမွာက တရားေဟာ ရွယ္ေကာင္းေကာင္း မျဖစ္...
အသံုးတဲ့မဲ့သူရွိရင္ေတာ့ လွဴပလိုက္မယ္ စဥ္းစားပါတယ္...
တန္ဖိုးရွိတဲ့ေနရာ ေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္...
ဒီစာဖတ္မိသူ အရွင္သူျမတ္တို႔ အလွဴခံေတာ္မူၾကပါဘုရား...
ေမြးေန႔ရွင္မ်ားက သက္ေတာ္-၉ဝ နဲ႔ သက္ေတာ္-၅ဝ ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါး...
အခမ္းအနားကေတာ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက သီလေပး...
ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိကို ဖတ္ၾကားတယ္...
ေမြးေန႔ရွင္ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ား တစ္ပါးနည္းနည္းစီ တရားေဟာၾကပါတယ္...
လွဴဖြယ္မ်ားလွဴဒါန္း အမွ်ေဝေရစက္ခ် ဆြမ္းကပ္ၾကတယ္ေပါ့...
သက္ေတာ္ရွည္ဆရာေတာ္ဘုရားက အေမရိကားကို ေရာက္လာတာ သက္ေတာ္-၆ဝ ဝါေတာ္-၄ဝ မွာ
ေရာက္လာပါတယ္... ခုဆို အေမရိကားမွာ သာသနာ့တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနတာ
ႏွစ္ေပါင္း-၃ဝ ရွိသြားၿပီေပါ့... တပည့္ဒကာေတြကလည္း မနည္းပါဘူး...
ဝိုင္းဝန္းၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္ ဆိုပါတယ္...
သက္ေတာ္-၅ဝ ဆရာေတာ္ကေတာ့ စကားေျပာ တရားေဟာ အလြန္ေကာင္းတယ္... ဆရာေတာ္ေဘးမွာဆို အျမဲပဲ ဒကာ ဒကာမေတြ ဝိုင္းေနၾကတာ... သက္ေတာ္ကလည္းငယ္ ပညာကလည္းစံုေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာအတြက္ တစ္အားပါပဲ... ဒီလိုဆရာေတာ္နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ ဒကာဒကာမေတြ ကံေကာင္းၾကပါတယ္... ကံေကာင္းတယ္ဆိုတာ ေကာင္းကံေတြ လုပ္တယ္လို႔ေျပာတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ... ဆက္လက္ၿပီး ဆရာဒကာေတြ ညီညြတ္စြာနဲ႔ ေကာင္းေသာကံေတြ ထူေထာင္လို႔ ေထရဝါဒ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ ေထာက္ပံ့ႏိုင္ၾကပါေစ...
သက္ေတာ္-၅ဝ ဆရာေတာ္ကေတာ့ စကားေျပာ တရားေဟာ အလြန္ေကာင္းတယ္... ဆရာေတာ္ေဘးမွာဆို အျမဲပဲ ဒကာ ဒကာမေတြ ဝိုင္းေနၾကတာ... သက္ေတာ္ကလည္းငယ္ ပညာကလည္းစံုေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာအတြက္ တစ္အားပါပဲ... ဒီလိုဆရာေတာ္နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ ဒကာဒကာမေတြ ကံေကာင္းၾကပါတယ္... ကံေကာင္းတယ္ဆိုတာ ေကာင္းကံေတြ လုပ္တယ္လို႔ေျပာတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ... ဆက္လက္ၿပီး ဆရာဒကာေတြ ညီညြတ္စြာနဲ႔ ေကာင္းေသာကံေတြ ထူေထာင္လို႔ ေထရဝါဒ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ ေထာက္ပံ့ႏိုင္ၾကပါေစ...
ေမြးေန႔အမွတ္တရ ေမတၱာပို႔သလိုက္ပါသည္...
ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ခ်မ္းသာပါေစ...
ဦးေလာကနာထ
၁၁.၂၁.၂ဝ၁၁
Sunday, November 20, 2011
တန္ဖိုးရွိမွန္း သိၾကပါစို႔...
၁၅-ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔...
ခုေတာ့ ဒီကေလးက ၁၅-ႏွစ္... ဒါဆို ဘုန္းႀကီးတို႔ အေတာ္အိုၿပီပဲ...
ဆြမ္းကပ္ သီလေပး...
ၿပီးေတာ့ ပရိတ္ရြတ္မယ္... ေမတၱာသုတ္...
ေမတၱာသုတ္ဆိုတာက ေမတၱာပို႔တာ...
သူတစ္ပါးကို ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ခ်မ္းသာေစခ်င္ ဆင္းရဲကင္းေစခ်င္တာ...
ေမတၱာပို႔တာနဲ႔ ရန္လုပ္ခံရတာ ဘယ္ဟာႀကိဳက္လဲလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့...
ကေလးက... ေမတၱာပို႔တာ ေကာင္းပါတယ္တဲ့...
ေကာင္းတယ္ဆိုရင္ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း သူတစ္ပါးေတြအေပၚမွာ ေမတၱာပို႔...
ၿပီးရင္ ေမတၱာသုတ္ထဲမွာ ပါတဲ့ က်င့္စဥ္ ၁၅-ခ်က္ကို က်င့္ပါ...
ေမတၱာသုတ္ပူေဇာ္ ဆြမ္းစားၿပီးရြတ္ေနက် ပရိတ္အတိုေလးေတြဆက္ရြတ္...
ၿပီးေတာ့မွ ကေလးကိုေမးၾကည့္တယ္ ဘာလိုခ်င္လဲလို႔...
ေပးႏိုင္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး...ရႏိုင္တဲ့နည္းေျပာေပးမလို႔ပါ...
ေကာင္းေသာအရာေတြ လိုခ်င္ပါတယ္တဲ့...
ဒါဆိုရင္ ေကာင္းေသာအရာေတြ ရႏိုင္ေသာအလုပ္ကိုလုပ္ပါ...
ဒါေတာ့ အရွင္ဘုရား ေျပာမွလားလို႔ထင္လိမ့္မယ္...
အမွန္ေျပာတာပါပဲ... ေကာင္းတာေတြလိုခ်င္ ေကာင္းတာလုပ္
မေကာင္းတာလိုခ်င္ မေကာင္းတာေတြလုပ္...
ဘယ္ဟာေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူးဆိုတာ ျမတ္ဗုဒၶက သင္ေပးထားပါတယ္...
ေငြတစ္ေထာင္လိုခ်င္သူဟာ တစ္ေထာင္ရေၾကာင္းအလုပ္ေတြလုပ္ရမယ္...
တစ္ေထာင္ေတာ့လိုခ်င္တယ္ ေငြရေၾကာင္းကိုေတာ့ မလုပ္ဘူး...
အိပ္ရာေပၚမွာပဲ အိပ္ေနမယ္ဆို ဘယ္ရမလဲ မရႏိုင္ဘူးေပါ့...
ဗိုက္ဆာတယ္ဆို အစာစားရမယ္...
ေရငတ္တယ္ဆို ေရေသာက္ရမယ္...
ေရာက္ခ်င္တယ္ဆို သြားရမယ္...
ဒီလိုဆင္းရဲေလးေတြၿငိမ္းေစဖို႔ ၿငိမ္းေၾကာင္းအလုပ္ေတြ လုပ္ၾကရတယ္...
လိုခ်င္တာေတြ ရေစဖို႔ ရေၾကာင္းအလုပ္ေတြ လုပ္ၾကရတယ္...
ဒီဥပမာေလးေတြက လူတိုင္းသိၿပီးသား
လူတိုင္းလည္း ေန႔စဥ္ ၾကိဳးစားလုပ္ေနၾကတဲ့ အလုပ္ေတြပါပဲ...
လုပ္ေနသူတိုင္း ဒါေလးေတြေတာင္ ျပည့္စံုလားဆိုေတာ့ မျပည့္စံုဘူးေနာ္...
ဒါေလးေတြအတြက္လုပ္ရင္း မျပည့္မစံုနဲ႔ဘဲ တစ္ဘဝ ၿပီးသြားၾကရျပန္တယ္...
ဒီေတာ့ ဆင္းရဲဒုကၡ အျပီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းဖို႔ရာ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ေတြ မပါၾကဘူးေပါ့...
ျမတ္ဗုဒၶအဆံုးအမထဲမွာ လက္ရွိဘဝဆင္းရဲၿငိမ္းေၾကာင္းေတြ ပါသလို...
သံသရာဆင္းရဲ ကင္းၿငိမ္းေၾကာင္းအက်င့္ က်င့္စဥ္ေတြရွိေနပါတယ္...
ဒီဘဝဟာ ေလ့လာဖို႔ရာ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္အခါေတြပါပဲ...
ဒကာဒကာမတို႔မွာ ရခဲတဲ့ လူ႔ဘဝရယ္ သာသနာရယ္ေတြ႔ၾကံဳေနၾကရၿပီ...
က်င့္ဖို႔ရာ မိမိတာဝန္ေလးပဲ ျပည့္စံုဖို႔ လိုပါေတာ့တယ္...
ပိုက္ဆံဆိုရင္ လူေတြ လိုခ်င္ၾကတယ္...
ဘာေၾကာင့္လည္းဆို တန္ဖိုးရွိမွန္းသိလို႔...
အသံုးခ်လို႔ရမွန္းသိလို႔ပါ...
တရားဆို စိတ္မဝင္စားဘူး မလိုခ်င္ဘူး...
ဒါဆိုဘာေၾကာင့္လည္းတဲ့ တန္ဖိုးရွိတယ္မထင္လို႔...
အသံုးခ်လို႔ရတယ္ မထင္လို႔...
ဒါေၾကာင့္ တရားဆိုတာကို တန္ဖိုးရွိမွန္းသိေအာင္ လုပ္ၾကရမယ္...
ဘုရားပြင့္ေပၚလာျခင္းဟာ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဒကာဒကာမတို႔အတြက္ပါ...
သုေမဓာရွင္ရေသ့ သူ႔ဟာသူ ဆင္းရဲကင္းခ်င္ရင္ အဲဒီဘဝမွာကထဲက သြားလို႔ရေနပါၿပီ...
တို႔တစ္ေတြကို သနားလို႔...အပင္ပန္းခံၿပီး က်င့္ခဲ့တာပါ....
ဒီလို ဆင္းရဲကင္းေၾကာင္းတရားေတြ နာဖို႔ရာ ေလးသေခ်ၤမက ၾကာပါတယ္...
ဘုန္းႀကီးတို႔တစ္ေတြ ေတြ႔ၾကံဳရဲ႕သားနဲ႔မွ တန္ဖိုးနားမလည္ဘူး ျဖစ္ေနၾကတာ...
တန္ဖိုးရွိမွန္း သိၾကပါစို႔...
ဦးေလာကနာထ
၁၁.၁၉.၂ဝ၁၁
Friday, November 18, 2011
အရွင္ဘုရား မငတ္ေအာင္လို႔ ဆြမ္းလွဴပါသည္...
ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလိုလွဴတာလဲ...
ဆြမ္းလာကပ္တဲ့ ဒကာေလးကို ေမးၾကည့္မိတယ္...
သူတို႔ ကေလးေတြ ဘယ္လိုအသိ ရွိၾကသလဲေပါ့...
ဒကာေလး ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလိုဆြမ္းလွဴတာလဲလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့...
သူက ဒီလိုေျဖတယ္ေလ...
အရွင္ဘုရား မငတ္ေအာင္လို႔တဲ့...မွန္လိုက္တာ...
ဒကာေလးေျပာတာ မွန္တာပါပဲ...
ဒီလို ဆြမ္းလွဴတဲ့အတြက္...
စားရသူမွာ ဆြမ္းမငတ္ဖူး အဆာေျပတယ္...
စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာတယ္ အသက္ရွည္တယ္...
ဒီေတာ့ ကိုယ္ရည္အဆင္းလွတယ္...
အာဟာရျပည့္ဝေတာ့ ဉာဏ္ရည္လည္း ျပည့္ဝလာႏိုင္တယ္...
စားရတဲ့သူမွာ ဒီလိုအက်ဳိးတရားေတြ ရလာေတာ့...
ေပးလွဴသူမွာလည္း တူညီတဲ့အက်ဳိးတရားေတြ ရမွာျဖစ္တယ္...
ဒါကိုပဲ ကံ ကံ၏အက်ဳိးလို႔ ေခၚတာပါဒကာေလး...
ဒီလိုသိၿပီး ေပးလွဴျခင္းက ပိုၿပီးေကာင္းတယ္ ေျပာျပလိုက္ေတာ့
အရွင္ဘုရား ေပးတာနဲ႔ လွဴတာ ဘာထူးလဲတဲ့...
ဘာမွ မထူးဘူးဒကာေလး တနည္းအားျဖင့္ေတာ့ တူတူပါပဲ...
မိမိထက္ သီလ သမာဓိ ပညာ နိမ့္သူကို ေပးတယ္သံုးၿပီး...
မိမိထက္ သီလ သမာဓိ ပညာ ျမင့္သူကို လွဴတယ္သံုးၾကတာပါ...
ေပးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ လွဴတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပါဠိလိုကေတာ့ ဒါနပါပဲ...
ဘုန္းႀကီးမ်ားဟာ ဒကာေလးတို႔ေစာင့္တဲ့သီလထက္ ပိုၿပီးေစာင့္ထိန္းတယ္...
တည္ၾကည္မႈေခၚတဲ့ သမာဓိ ဉာဏ္လို႔ေခၚတဲ့ပညာ ပိုေအာင္က်င့္ေနၾကတယ္...
ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းေတြကို လွဴတယ္သံုးၿပီး...
လမ္းေဘးမွာ ေတာင္းေနသူမ်ားကိုေတာ့ ေပးတယ္ သံုးလိုက္ၾကပါတယ္...
တနည္းအားျဖင့္ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္း သူမ်ားကိုေပးလိုက္တာ တူတူပါပဲ...
ဒါ့ေၾကာင့္ ဒါနျပဳရင္ မိမိပစၥည္း စြန္႔လႊတ္ၿပီးမွသာ ေပးလို႔လွဴလို႔ရပါတယ္...
စြန္႔လႊတ္တာကို စာဂ... ေပးလွဴတာကို ဒါန...
ဒါေၾကာင့္ စာဂရွိမွ ဒါနျဖစ္တယ္...
စာဂမရွိရင္ ဒါနမျဖစ္ဘူးဆိုေတာ့ ေခ်းငွားတဲ့သေဘာျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္...
အလွဴခံသူဘုန္းႀကီးမ်ားဟာ လူေတြထက္ပိုၿပီး သိကၡာရွိဖို႔လိုပါတယ္...က်င့္ရမယ္
ေတာင္းသူမ်ားကေတာ့ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့...
ေနာက္ မိမိရဲ႕ဒါန အားေကာင္းဖို႔ရာ ေစတနာ အားေကာင္းရပါတယ္...
ပစၥည္းနည္းၿပီး ေစတနာအားေကာင္းတာနဲ႔
ပစၥည္းမ်ားၿပီး ေစတနာအားနည္းတာ ယွဥ္လိုက္ရင္
ပစၥည္းနည္းေပမဲ့ ေစတနာအားေကာင္းတာက အက်ဳိးေပးေကာင္းပါတယ္...
ဒီလိုေျပာလိုက္လို႔...
တပည့္ေတာ္ နည္းနည္းေလးနဲ႔ ေစတနာေကာင္းေအာင္လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုခဲ့ရင္...
ေစတနာအားေကာင္းတဲ့သူဟာ တြန္႔တိုမႈ မရွိေတာ့ပါဘူး...
မိမိမွာမရွိတဲ့ထဲက ရွိသေလာက္ေလးကို ဖဲ့ၿပီးလွဴတတ္တယ္...
မိမိသံုးမဲ့ထဲက မသံုးေတာ့ပဲ ေပးလွဴတာမ်ဳိးေတြကို ျပဳလုပ္လာပါတယ္...
တစ္ခ်ဳိ႔မွာေစတနာေတာ့ရွိတယ္ ပစၥည္းမရွိလို႔ အနည္းငယ္သာလွဴရတာပါ...
ဒီလိုေစတနာမ်ဳိးက လွဴဖြယ္နည္းေပမဲ့ အက်ဳိးေပးေကာင္းပါတယ္...
ေနာက္တစ္ခုက သီလရွိသူကို ေပးလွဴျခင္းက အက်ဳိးႀကီးေစတယ္ဒကာေလး...
ဒါေၾကာင့္ သီလရွိသူ ျပည့္စံုသူေတြကိုရွာၿပီး သံဃာရည္မွန္းလို႔ ေပးလွဴ...
မရွာတတ္လို႔ေသာ္လည္းေကာင္း...
သီလျပည့္စံုသူေတြ ရွိကိုမရွိေတာ့လို႔ ဆိုတဲ့အခါၾကရင္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးေပါ့...
သံဃာကိုသာ ရည္မွန္းလို႔ ၾကံဳရာဘုန္းႀကီးကို ေပးလွဴလိုက္ပါဒကာေလး...
ဒီလိုေပးလွဴျခင္းက သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ရာလည္း ေရာက္ပါတယ္...
ေကာင္း၍တူေသာအက်ဳိးေတြ ရၾကပါေစ...
ဦးေလာကနာထ
၁၁.၁၈.၂ဝ၁၁
Tuesday, November 15, 2011
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕ ကထိန္ပြဲေတာ္သို႔...
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕ ကထိန္ပြဲေတာ္သို႔...
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၃-ရက္ေန႔ ကထိန္ပြဲ...
ေဘးဧရိယာက သံဃာေတာ္ ၁၂-ပါး ၾကြေရာက္ၾကပါတယ္...
ဆရာေတာ္ေဟာတဲ့တရားကေတာ့ အကုသိုလ္စိတ္ ၁၂-ပါးရွိေၾကာင္း...
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟတရားဆိုးေတြေၾကာင့္ ဆင္းရဲေနၾကရေၾကာင္း...
မိေဒြးေတာ္ေဂါတမီ သကၤန္းလွဴတဲ့အခါမွာ သံဃာကိုသာလွဴဖို႔အေၾကာင္း...
အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ေတြက ၁၄-ဦး ၁၄-မ်ဳိးရွိေၾကာင္း...
ဒကာဒကာမေတြလွဴတဲ့ ကထိန္သကၤန္းဆိုတာလည္း သံဃာကိုသာလွဴရေၾကာင္း...
ဂုဏ္ႀကီးမားတဲ့ဆရာေတာ္ျဖစ္ေစ ကိုယ္ရင္ေလးကိုပဲျဖစ္ေစ
သံဃာကိုရည္မွန္းလွဴဒါန္းလွ်င္ အက်ဳိးႀကီးေၾကာင္းေတြေပါ့ေလ...
ေဟာသြားလိုက္တာ စီကာပတ္ကံုး အမ်ားႀကီးပါပဲ...
နာၾကားလို႔ေကာင္းၿပီး မွတ္သားဖြယ္ေတြခ်ည့္ပါပဲ...
အခ်ိန္နည္းေနေတာ့ လွဴဖြယ္ေတြလွဴဒါန္းၿပီးေနာက္ အမွ်ေဝေရစက္ခ်...
ၿပီးေနာက္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို စုေပါင္း ဆြမ္းကပ္ၾကပါတယ္...
တစ္ခ်ဳိ႔လူေတြမွာ မရွင္းေတာ့ေမးၾကျပန္တယ္...
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္မွာ ကထိန္ခင္းလို႔ရသလားတဲ့...
ကထိန္ခင္းလို႔ မရပါဘူးဒကာေလး...
ဆရာေတာ္ေတြ လျပည့္မတိုင္ခင္က ကထိန္ကံေဆာင္တဲ့ကိစၥ လုပ္ၿပီးပါၿပီ...
ခုလုပ္တာကေတာ့ ပြဲတစ္ခုလုပ္ရံု ဆြမ္းလွဴဒါန္းရံုသာျဖစ္ပါတယ္...
ဒီလိုေျပာျပ ရွင္းျပလိုက္ေတာ့ နားလည္သြားပါတယ္...
ကထိန္ခင္းလို႔ရတဲ့ရာသီက သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေက်ာ္ကေန
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ တစ္လအတြင္း သကၤန္းအလွဴခံခြင့္ရပါတယ္...
ဒီႏိုင္ငံမွာက ပြဲလုပ္ရင္ တနဂၤေႏြေန႔မွာပဲ လုပ္ရတာ အဆင္ေျပတယ္ေလ...
တစ္လမွ တနဂၤေႏြကလည္း ေလးပါတ္ပဲရွိ ေက်ာင္းက ၁၁-ေက်ာင္း...
ဒါ့ေၾကာင့္ ကထိန္ခင္းတဲ့ရက္ထပ္တယ္ ထပ္ရင္ သံဃာမေလာက္ငွျပန္ဘူး...
တစ္ခါတစ္ရံ ဒီလိုပဲ လျပည့္ေက်ာ္မွ ပြဲလုပ္ၾကရတယ္...
တစ္လအတြင္းမွာပဲ ၿပီးေအာင္လုပ္ရင္ေတာ့ အျမင္ရွင္းတာေပါ့ေလ...
တစ္နာရီ မိုင္ ၇ဝ-ႏႈန္း ေမာင္းတဲ့ကားနဲ႔
ေက်ာင္းကိုအသြားအျပန္ ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ ၾကာပါတယ္...
ဟိုမွာေနရတာနဲ႔ အျပန္မွာ ဝင္ခ်င္တဲ့ေနရာဝင္ေတာ့ တစ္ေနကုန္တာပါပဲ...
သူ႔ေက်ာင္းကိုယ္ကသြား ကိုယ့္ေက်ာင္းသူကလာေပါ့...
ဘုန္းႀကီးေတြ ဒီလိုသြားလာမွလည္း လူေတြမွာ လွဴဒါန္းခြင့္ရၾကမယ္...
သီလယူ တရားနာခြင့္ ရၾကမွာမဟုတ္လား...
ဘုန္းႀကီးအတြက္ကေတာ့ ေဒသနာၾကားခြင့္ရတာ အျမတ္ပါပဲ...
ဝင္ခ်င္တဲ့ေနရာဝင္တယ္ဆိုတာကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ပ႒ာန္းပူေဇာ္ပြဲလုပ္မယ္ေလ...
ဒီေတာ့ လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေလးေတြ ဒကာကိုလက္ညိွဳးထိုးျပ သူကထည့္ေပါ့...
(စဥ္းစားမိတာ) ဘုန္းႀကီးေတြ ကံေကာင္းၾကပါတယ္...
လက္ညွိဳးထိုးရင္ ထိုးသမွ် ရေနၾကတာပါ...
မအပ္စပ္တာ လက္ညွိဳးမထိုးမိဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့ေလ...
ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလြယ္လြယ္ကူကူ ရေနတာလဲဆိုေတာ့
ျပဳခဲ့ဖူးၾကတဲ့ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံရဲ႕ အက်ဳိးတရားေတြေပါ့...
လိုခ်င္လို႔ဘဲလုပ္လုပ္ အက်ဳိးကို လိုခ်င္စိတ္မရွိဘဲနဲ႔ လုပ္လုပ္
လုပ္သမွ်မွာေတာ့ အက်ဳိးတရားေတြ ကပ္ပါလာတာပါပဲ...
ဒါေၾကာင့္ လုပ္ေနၾကဖို႔လိုပါတယ္...
ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာ လိုခ်င္တဲ့သူက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကိုလုပ္...
မေကာင္းမႈလုပ္ရင္ေတာ့ လိုခ်င္ခ်င္ မလိုခ်င္ခ်င္ မေကာင္းက်ဳိးရလိမ့္မယ္...
ဒါေလာက္ေတာ့ သိပါတယ္ဘုရားလို႔ ဆိုခ်င္ဆိုၾကမယ္...
မွန္ပါတယ္ သိၾကမွာပါ...
ဒါေပသိ ေကာင္းမႈလုပ္ဖို႔ ေမ့ေနမွာ စိုး၍သာ သတိေပးရတာပါ...
သတၱဝါမွန္သ၍ ကိုယ္စိတ္ဆင္းရဲ ကင္းေဝးၾကပါေစ...
ဦးေလာကနာထ
၁၁.၁၃.၂ဝ၁၁
ပ႒ာန္းပူေဇာ္ပြဲ ႏို၀င္ဘာ ၂၄-မွ-၂၆-ထိ
Sunday, November 13, 2011
ပင္ေပ်ာ္ပ်င္းလို႔ မွီဝဲပါသည္...
ကေလးေတြပါ ပါလာေတာ့ ၾသကာသကစၿပီး တိုင္ေပးပါတယ္...
ၿပီးေတာ့မွ ဆုေပး...
သရဏဂံုသံုးပါးဆို...
သီလေလးပါး တိုင္ေပးၿပီးေနာက္...
ငါးပါးေျမာက္ ေနာက္ဆံုး သုရာေမရယ ဆိုတဲ့အခါမွာေတာ့...
ဒကာေလးအသံက ေပ်ာက္သြားတယ္...
ပရိတ္ရြတ္ သာဓုေခၚၾက ၿပီးေတာ့မွ တရားနာ...
ေမြးေန႔အမွတ္တရဆိုေတာ့လည္း မဂၤလာတရားေပါ့...
အေသဝနာစ ဗာလာနံ
ပ႑ိတာနဥၥ ေသဝနာ
ပူဇာ စ ပူဇေနယ်ာနံ
ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ
ႀကီးပြားခ်င္တဲ့သူေတြ လူမိုက္ဆို မမွီဝဲနဲ႔လို႔ ဘုရားကေျပာပါတယ္...
လူမိုက္ဆိုတာက ဒုစရိုက္ဆယ္ပါး လုပ္ေနၾကသူေတြ...
မိမိသူတစ္ပါး ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း ျပဳလုပ္ေနသူ...
တနည္းအားျဖင့္ ငါးပါးသီလ မလံု ေဖါက္ဖ်က္ေနသူ...
ဒီလိုေျပာရင္းနဲ႔ စိတ္ထဲေတြးေနမိတာက
ဒကာေလး ဘာလို႔မ်ား သုရာေမရယကို မဆိုတာလဲမသိ...
ေမးေတာ့ မေမးေသးပါဘူး...
သီလနဲ႔ပါတ္သက္ၿပီး မက်ဥ္းမက်ယ္ေလးေျပာ...
ေနာက္ ပညာရွိကို ေပါင္းသင္းမွီဝဲရမယ္...
ဘာလို႔လည္းဆို ပညာရွိကိုေပါင္းသင္းတဲ့အတြက္ေၾကာင့္
တိုးတက္ရာတိုးတက္ေၾကာင္း အသိပညာ အတတ္ပညာေတြရမယ္...
အေကာင္းအဆိုး အေၾကာင္းအက်ဳိးကို မွန္ကန္စြာ သိရွိမယ္...
သိလာတဲ့ပညာနဲ႔ မိမိဘဝကို ေကာင္းမြန္စြာ ရပ္တည္ႏိုင္တယ္...
ဒါ့ေၾကာင့္ ပညာရွိကို မွီဝဲဆည္းကပ္ရမယ္...
ပူေဇာ္သင့္ပူေဇာ္ထိုက္သူေတြကို ပူေဇာ္ရတယ္...
မိမိထက္ အသက္သိကၡာႀကီးသူေတြကို ပူေဇာ္ရမယ္...
သီလ သမာဓိ ပညာ သိကၡာသံုးပါး ႀကီးသူတို႔ကို ပူေဇာ္ရမယ္...
တနည္းအားျဖင့္ လူလိမၼာပညာရွိေတြကို ပူေဇာ္ရမယ္...
ပူေဇာ္တယ္ဆိုတာက ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္ေလ...
ပစၥည္းပစၥယနဲ႔ ပူေဇာ္တာရယ္ တရားနဲ႔ပူေဇာ္တာရယ္...
တရားနဲ႔ပူေဇာ္တယ္ဆိုတာ တရားေတာ္ရြတ္ဖတ္တာအျပင္...
ဆံုးမစကားကို နားေထာင္ျခင္းကလည္း ပူေဇာ္တာပါပဲ...
အစရွိသည္ေျပာျပၿပီးေနာက္ အမွ်ေဝ ေရစက္ခ်ၾကတယ္ေပါ့...
ကိစၥေလးေတြၿပီးေတာ့မွ စကားေျပာရတယ္...
သမီးျဖစ္သူ ကေလးေလးကို ေမးၾကည့္ရတာေပါ့...
ခုန ကေလးမအေဖ သုရာေမရယကို ဆိုသံမၾကားရပါဘူး...
ဆိုေတာ့...
ကေလးက ငယ္ေသးေတာ့ သိပ္အေျဖတတ္ဖူးေလ...
သိသားပဲ တမင္ လူႀကီးကိုေမးရခက္လို႔ ကေလးကိုေမးရတာ...
ဒီေတာ့မွ ဒကာမျဖစ္သူက ေျပာျပတယ္
သူက ညက်ရင္ အဲဒါသြားလုပ္မွာေလ အရွင္ဘုရား...
ဒါေၾကာင့္ မဆိုတာေနမွာေပါ့တဲ့...
ျပံဳးစိစိနဲ႔ သူ႔ဒကာကို မ်က္ေစာင္းက ထိုးေသးတယ္...
ဒီေတာ့ ဒကာက အေၾကာင္းျပတယ္ အလုပ္က ပင္ပန္းတယ္ဘုရား...
ၾကားဖူးတယ္
တခ်ဳိ႔က ပင္ပန္းလို႔တဲ့...
တခ်ဳိ႔က ေပ်ာ္လို႔တဲ့...
တခ်ဳိ႔က ပ်င္းလို႔တဲ့...
ေၾသာ္... ပင္ေပ်ာ္ပ်င္းလို႔ မွီဝဲပါသည္ ေရွာင္ႏိုင္ခဲသည့္ဒီအရည္...
မေကာင္းမႈမွန္သမွ် ေရွာင္ရွားႏိုင္ၾကပါေစ...
ဦးေလာကနာထ
၁၁.၁၂.၂ဝ၁၁
Friday, November 11, 2011
ေန႔စဥ္အၿမဲ လိုေနတယ္...
ေန႔စဥ္အၿမဲ လိုေနတယ္...
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း လိုေနတာက ဇီးယို... (plum)
အဲဒါကို ေရေႏြးစိမ္ၿပီး ဘုဥ္းေပးတာပါ...
ဇီးယိုလိုတယ္ဆိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးကို တစ္မ်ဳိးေတာ့ထင္ႏိုင္တယ္...
ငယ္ငယ္က ၾကားဖူးခဲ့တာက စိတ္မၿငိမ္ရင္ ဇီးယိုစားရတယ္ဆိုလားဘဲ...
ခုေတာ့ ဒါကို ေန႔စဥ္မဘုဥ္းရင္ ေဆးတစ္မ်ဳိးေသာက္ရလိမ့္မယ္...
(ဘုန္းႀကီးကေတာ့ က်န္းမာေရးအရ ဝမ္းမွန္ဖို႔အတြက္ပါ...)
နီးစပ္ရာ ဒကာဒကာမမ်ားကလည္း ေတာ္ၾကတယ္...
အၿမဲ စီစဥ္ေပးၾကပါတယ္...
ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ ေရေႏြး အမ်ားႀကီးထည့္ၾကတယ္...
ဒီေတာ့ ေတြးမိတာက ေလ်ာ့ထည့္ရင္ေကာင္းမယ္ေပါ့...
တစ္ဦးကေတာ့ ေရေႏြးကို နည္းနည္းေလးပဲထည့္တယ္...
ဒီေတာ့လည္း ေတြးမိျပန္တာက ပိုထည့္ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္...
တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ့ ေရေႏြးမပါဘူး ဒီအတိုင္းဘဲ...
စိတ္ထဲမွာေတာ့ ခဏခဏလိုေနတယ္...
မိမိစိတ္ရဲ႔သေဘာကို ၾကည့္ေနေတာ့ ျမင္ေနရတယ္...
ငါလိုဘဲ လူေတြေကာ အၿမဲတမ္း လိုေနၾကသလား...
လိုတဲ့သူတိုင္းေကာ အလိုေတြ ျပည့္ၾကရဲ႔လား...
အလိုျပည့္တယ္ဆိုသူေတြေကာ ထပ္ၿပီး လိုေနေသးသလား...
မလိုေတာ့ဘူးလား...
တစ္ရက္မွာေတာ့ စဥ္းစားမိတာက...
ဘယ္သူေတြ အလိုျပည့္ၾကၿပီလဲေပါ့...
ဘုရား ရဟႏၲာေတြကေတာ့ အလိုျပည့္သြားၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္...
သုေမဓာရွင္ရေသ့က သဗၺညဳတဉာဏ္ လိုခ်င္တယ္...
သိဒၶတၳမင္းသားဘဝမွာ ေဂါတမဗုဒၶအျဖစ္နဲ႔ အလိုျပည့္သြားၿပီ...
သု႐ုစိရေသ့လည္း လက်္ာရံအဂၢသာဝကျဖစ္ခ်င္တယ္...
ဥပတိႆဘဝမွာ အရွင္သာရိပုၾတာအျဖစ္နဲ႔ အလိုျပည့္သြားၿပီ...
ဝ႐ုဏမည္ နဂါးမင္းသည္လည္း လက္ဝဲရံအဂၢသာဝကျဖစ္ခ်င္တယ္...
ေကာလိတဘဝမွာ အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္အျဖစ္နဲ႔ အလိုျပည့္သြားၿပီ...
သုမိတၱာအမ်ဳိးသမီးက ပါရမီျဖည့္ဖက္အျဖစ္နဲ႔ ဆင္းရဲဒုကၡၿငိမ္းခ်င္တယ္...
ယေသာ္ဓရာဘဝမွာ ပါရမီျပည့္လို႔ အလိုျပည့္သြားၿပီ...
သူတို႔ေတြ အလိုျပည့္ျခင္းက ထပ္မလိုေတာ့ပါဘူးေလ...
တနည္းအားျဖင့္ လိုခ်င္မႈဆိုတာ မရွိသူမ်ား အလိုျပည့္ေနၿပီ ေျပာရမယ္...
ဘုန္းႀကီးတို႔ လိုခ်င္ေနမႈကေတာ့ ဒီဟာျပည့္လည္း ဟိုဟာ လိုခ်င္ေနဦးမွာ...
ဒီလိုသာဆို ဘယ္ေတာ့မွ ျပည့္မွာကို မဟုတ္ေတာ့ဘူး...
ကိုယ့္အလို မျပည့္ျပန္ေတာ့ သူတစ္ပါးကို အျပစ္တင္တတ္ျပန္တယ္...
သတိရမိတယ္...
ဘုရားရွင္လက္ထက္က ပုဏၰားတစ္ဦးထင္ပါရဲ႕...
တရားတိုတို ေဟာသူနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့လည္း အလိုမက် အျပစ္တင္...
တရားရွည္ရွည္ ေဟာသူနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့လည္း အလိုမက် အျပစ္တင္...
မတိုမရွည္ ေဟာသူနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့လည္း အလိုမက် အျပစ္တင္တာပါဘဲ...
အလိုမက်ရင္ ေနာက္ဆက္တြဲ မေကာင္းမႈေတြက ပါလာတတ္တယ္...
ဒါ့ေၾကာင့္ လိုခ်င္တဲ့ဓာတ္ေတြ ေလွ်ာ့နည္းေအာင္ လုပ္ရမယ္...
ဒါမွ အပူနည္းေတာ့မွာပါ...
လိုခ်င္တာကို မရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏...
ေရးရင္းနဲ႔ပဲ လိုလာျပန္တယ္...
ဒီေန႔မိုးရြာေလတိုက္ေနေတာ့ ဆြမ္းခံထြက္မရဘူးေလ...
ဒီေတာ့ လိုျပန္ၿပီ...
လိုခ်င္တယ္ လိုခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ဓာတ္ေတြ နည္းၾကပါေစ...
ဦးေလာကနာထ
၁၁.၁၁.၁၁
Subscribe to:
Posts (Atom)
No comments:
Post a Comment